Achieving coordination and cooperation are universal challenges to organizing. In modern organizations, the problems are the same, but solutions have changed. Hierarchies and routines operate differently as means of coordination and control in contemporary forms of organizing than in bureaucracies. This dissertation explores how power hierarchies and organizational routines are changing, arguing for a grounded approach to understand their implications on people and work. By theorizing the effects of flattening and stretching hierarchies from a social identity perspective, the first study offers a multilevel framework for understanding and addressing the intra and interpersonal dynamics that arise from such mandated organizational change. In examining the accomplishment of self-governing routines, the second study contributes to our understanding of the ongoing nature of conflict and control in organizational routines. From reviewing empirical findings and theoretical intuitions on the unique dynamics at play in self-managed organizations, the third study explains concrete ways scholars can leverage self-managed organizations as a novel empirical setting to advance routine dynamics theorizing. As a result, this dissertation provides three accounts of contemporary work for individuals and organizations seeking to understand why new forms of organizing matter, and contributes to bridging the extant divide between the practice and study of organizing.

Organisaties hebben altijd coördinatie en samenwerking als uitdagingen gekend. Moderne organisaties zijn daarin niet anders, maar de oplossingen zijn wel veranderd. In hedendaagse organisatievormen fungeren hiërarchieën en routines anders als coördinatie- en controlemiddelen dan in bureaucratisch werkende organisaties. In dit proefschrift wordt onderzocht hoe machtshiërarchieën en organisatorische routines veranderen en wordt gepleit voor een gefundeerde benadering om de implicaties hiervan op mens en werk te begrijpen. In de eerste studie wordt vanuit een sociale identiteitsperspectief getheoretiseerd over de effecten van het afvlakken en verbreden van hiërarchieën. Dit leidt tot een meerlagig kader voor het begrijpen en beïnvloeden van de intra- en interpersoonlijke dynamische processen die voortkomen uit dergelijke opgelegde organisatorische veranderingen. De tweede studie onderzoekt hoe zelfregulerende routines tot stand komen en draagt zo bij tot ons begrip van de wijze waarop conflict en controle altijd een rol spelen in organisatorische routines. Op basis van een overzicht van empirische bevindingen en theoretische intuïties over de unieke dynamiek in zelfsturende organisaties, wordt in de derde studie concreet uiteengezet hoe wetenschappers zelfsturende organisaties kunnen gebruiken als een nieuwe empirische setting voor verdere theorievorming over routinedynamiek. Alles bij elkaar genomen, biedt dit proefschrift inzicht in drie verschillende soorten recent werk die relevant zijn voor mensen en organisaties die willen begrijpen waarom nieuwe organisatievormen belangrijk zijn. Daarmee draagt het bij aan de overbrugging van de nog bestaande kloof tussen de praktijk en de studie van organiseren. 

How to organize work is a topic at the core of routine dynamics, and studying novel forms of organizing constitutes a prime occasion for theory development. Though self-managed forms of organizing (SMOs) have held perennial interest by scholars and practitioners alike, contemporary SMOs are larger, and more rule driven than their earlier counterparts. Our chapter offers a primer on contemporary SMOs and identifies key issues that a routine dynamics perspective can lend towards seeing, tracing and understanding contemporary SMOs.

Cet article a pour objet de présenter le travail d’une équipe multidisciplinaire impliquée dans l’élaboration d’une démarche Living Lab visant à dénouer les écueils qui font obstacle à l’aménagement multifonctionnel d’un espace ouvert dans la ville de Longueuil, aux confins de la Communauté métropolitaine de Montréal. Dans un premier temps, nous abordons la démarche Living Lab puis la notion d’espace ouvert. Nous exposons ensuite les principaux enjeux des espaces agricoles dans la région métropolitaine de Montréal, en nous concentrant sur la façon dont l’agglomération de Longueuil a cherché, par le passé, à mettre en valeur ses espaces ouverts dans le cadre d’un projet nommé le Continuum ville-campagne. Enfin, nous décrivons l’amorce d’une démarche de Living Lab pour l’implantation d’un Carrefour d’innovation bioalimentaire. L’article vise ainsi à documenter les premières étapes d’une expérience de Living Lab dans le développement d’un espace ouvert agricole au Québec.

This article aims to present the work of a multidisciplinary team involved in the development of a Living Lab approach to unravel the pitfalls that hinder the development of a multifunctional open space in the city of Longueuil, at the periphery of the Montréal Metropolitan Community. First, we address the Living Lab approach and the concept of open space. It then outlines the key issues of agricultural areas in the greater Montreal area, focusing on how the agglomeration of Longueuil sought in the past to develop its open spaces as part of a project called the Continuum ville-campagne. Finally, we describe the beginnings of a Living Lab approach for the implementation of a Carrefour d’innovation bioalimentaire. The article is to document the early stages of a Living Lab experience in the development of an open agricultural space in Québec.